Palliatief-verantwoorde film over mantelzorgdynamiek

Dank zij griep heb ik afgelopen week voor het eerst in m’n leven uitgebreid gebingwatcht.

En zo stuitte ik – tussen de series door – onder meer op de palliatief-verantwoorde film ‘His three daughters’. Een aanrader. En: te zien op Netflix.

Kortgezegd gaat de film over Vincent, die stervende is. In de voorafgaande maanden heeft zijn dochter Rachel voor hem gezorgd, maar nu het definitieve einde eraan lijkt te komen, trekken ook de dochters Katie en Christina bij hem in. Dus daar zitten ze dan in het New Yorkse appartement van Vincent: de drie dochters die samen voor een vloeiende, zachte landing willen zorgen. Af en toe krijgt Vincent en zijn dochters bezoek van een hospice-at-home-arts en een verpleegkundige.

Het meest fascinerende van de film (een 7,2 overigens op IMDB) zit ‘m in de dynamiek tussen die drie dochters. Rachel heeft een andere moeder dan Katie en Christina. Daarnaast denkt Rachel duidelijk anders over hoe je een goed leven invult dan haar twee halfzussen. Ook dat gegeven maakt die dynamiek extra interessant. Bovendien: het appartement is klein. Ze zitten voortdurend op elkaars lip. In zo’n hectische tijd is dat vragen om dramatiek. En die komt er.

Als je in de zorg werkt… Je zou deze film met je collega-teamleden kunnen bekijken. En je bijvoorbeeld in alle eerlijkheid kunnen afvragen welke gevoelens iedere zus bij je oproept. Katie is de – vind ik – irritante controlfreak, Christine is de spiriwiri-verantwoorde bemiddelaar en Rachel is de flamboyante outcast die het hart op de juiste plek heeft. Maar er zullen vast ook mensen zijn die Katie de redelijke vinden, Christine de zachtaardige en Rachel de weirdo.

Zoals te verwachten valt vliegen de stekeligheden – hallo oud zeer – je in de eerste helft van de film om de oren, en daar komt pas een einde aan als Katie – die al vanaf dag één druk bezig is met de tekst voor de uitvaartspeech – het aanbod doet aan Rachel om daarin mee te kijken. Vanaf dan groeien de zussen toe naar een broze eenheid.

Hoewel in de film door de hospice-at-home-arts expliciet wordt gesteld dat sterven in de praktijk bijna altijd minder romantisch en esthetisch verantwoord is dan ‘Hollywood’ doet geloven, draagt ook ‘His three daughters’ bij aan die misleiding. Het zal vast artistieke vrijheid heten, maar de manier waarop Vincents sterven via twee sporen getoond wordt…. Sorry, doe mij maar even snel een teiltje.

Wil je de trailer van de film zien? Klik dan hier.

En alvast veel kijkplezier!

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.